Serwis internetowy, z którego korzystasz, używa plików cookies. Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z serwisu, w celu administrowania serwisem, poprawy jakości świadczonych usług w tym
dostosowania treści serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania behawioralnego reklamy (dostosowania treści reklamy do Twoich indywidualnych potrzeb). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do Internetu oraz w Polityce prywatności plików cookies. Dowiedz się więcej.
Czas przeszły l’imparfait tworzy się regularnie dla wszystkich czasowników. Jedynym wyjątkiem jest czasownik être. Do tematu pierwszej osoby liczby mnogiej w czasie
teraźniejszym (który otrzymujemy po odjęciu końcówki -ons) dodajemy następujące końcówki:
pouvoir (móc)
je pouvais
tu pouvais
il / elle / on pouvait
nous pouvions
vous pouviez
ils / elles pouvaient
Nieregularną odmianę ma tylko czasownik être.
j’étais
tu étais
il / elle / on était
nous étions
vous étiez
ils / elles étaient
Czasu przeszłego l’imparfait używa się do:
- wyrażania czynności przeszłej niedokonanej, o której nie wiemy kiedy się zaczęła.
Elle se promenait dans Paris. – Ona spacerowała po Paryżu.
- wyrażania czynności, powtarzającej się, zwyczajowej.
Quand j’avais 16 ans, j’allais souvent à la discothèque. – Kiedy miałem 16 lat,
chodziłem często na dyskotekę.
- opisu osób w przeszłości lub tła akcji.
Le ciel était nuageux, Marie portait un imperméable. – Niebo było pochmurne,
Marie miała na sobie płaszcz przeciwdeszczowy.